Witold Budryk (ur. 24 II 1891 w Białymstoku, zm. 18 XI 1958 w Krakowie). Był górnikiem, specjalistą w zakresie przeróbki mechanicznej, eksploatacji z podsadzką płynną, wentylacji kopalń.
Swoją karierę naukową od początku wiązał z górnictwem, mocno związał się z Krakowem, gdzie po wojnie na nowo zorganizował wydział górniczy Akad. Górniczej. W 1945–48 był jego dziekanem, a od 1952 kierował Katedrą Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. W 1952 został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk i objął przewodnictwo Komitetu Górniczego PAN. Budryk wiedzę teoretyczną łączył z szeroką praktyką. W swoich pracach poruszał i rozwiązywał najtrudniejsze i najbardziej palące problemy techniki górniczej. Ogłosił drukiem 83 prace naukowe, wydał 17 podręczników, 14 skryptów i wiele innych publikacji. Został odznaczony m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi (1948), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1954). Dla upamiętnienia Witolda Budryka jednej z kopalń węgla kamiennego w Ornontowicach nadano w 1978 jego imię. Od roku 1989 również Szkoła Podstawowa W Chudowie nosi imię Witolda Budryka.